O sabah uyandığımda hissettiklerimin , bütün hayatıma yön verecek bir yaşamın hemen kıyısında, çocukça bir heyecan olduğunu sanmıştım.
Yanılmışım.
 Daha ilk karşılaşmamızda, birşeyler beni bu sırlı, gizemli kadının, derin mavi gözlerindeki yaşanmışlığı düşünmeye zorladı.
 Daha sonraları, zamansızlık kavramı ile tanıştım.Geçmiş ve şimdiki zaman arasında gidip geldiğim , zaman ve mekanlarda, heyecan, tutku, aşk, ve ayrılık kavramlarının içine girerek, iliklerime kadar hissettim..Aradan geçen onca zamana rağmen ilk günkü gibi taptaze duygular, bazen ben piyanonun başındayken, bazense, o yatağında ve ben ona sevdiği romanı okurken hiç beklenmedik bir anda çıkıverir , kendimi bu zamansızlığın içinde bulurdum.
 

O sabah Ali, Rüya, Cem, Pınar ve Ömer Büyükada’ya gidecektik.Hissettiklerimin heyecandan öte tuhaf yanını henüz kestiremiyordum.Kabataş iskelesine koşarcasına vardığımızda vapurun kalkmasına beş dakika vardı.Şanslıydık , üst katta dışarıda kendimize yer bulabildik.Biraz sonra martılar uçuşmaya başladı ve deniz kokusu tatlı bir rehavete sebep oldu herkeste.
Adaya varır varmaz kiraladığımız bisikletlerle, çevreyi biraz dolaştıktan sonra kahvaltı yapacağımız, yeşillikler içindeki salaş mekana gittik.Keyifle yapılan hoş bir hafta sonu kahvaltısından sonra , tekrar bisikletlerimize atladık.Niyetimiz bu kez büyükadanın, klasik gezi programının dışına çıkmaktı.
 Etrafımızdaki her bir detayı farklı bir gözle süzüyorduk.Kapı, pencere detayları ,tüm bu evlerin tanık olduğu yaşanmışlıklar .. Nesilden nesile aktarılan ve artık çoğunlukla şehre göçmüş ailelerin yazları uğrak noktası olan ada evleri , bazen de şehir hayatından bunalan ve artık sakin bir yaşam sürmeye karar veren insanları aynı sevecenliği ile kucaklıyordu..
 Öğleye doğru kendini hissettiren sıcak hava , henüz mayıs ayının başlarında olmamıza rağmen bizi bunaltmış olacak ki , Ömer ve Cem in denizin soğukluğuna aldırış etmeden iskeleden atladıklarını hatırlıyorum..
 Öğleden sonra yeniden bisikletlerimize atladık.Bir müddet keyifle gittiğimiz yolda dikkatimizi çeken bahçe içinde bir ev , grupta arkalarda kalan Ömer ve beni yavaşlattı.Diğerlerinden ayrışan, farklı bir havası vardı.Eski, sade ve fakat karakterli duruşuyla yıllara meydan okuyordu sanki.Yasemin kokuları içerisinde , sırlı ve gizemli , yaşamakta olan bu ev...

 Nedendir bilinmez , çocukça bir heyecan duyarak da belki , bahçeye girerek avluda birkaç adım attık ki , tüm zerafeti ile karşımızda duran o’ nunla karşılaştık...

Devamı ..