Zamanın içinde bir yerlerde, birbirine değen hayatlar..Her hikaye kendine özgü.Fakat her biri derin ve anlamlı..Bir yazı masası, alabildiğine geniş ve aydınlık bir odanın boylu boyunca uzanan pencereleri önünde duruyor.Yerde buruşturulup atılmış kağıtlar..Yazdığımı bilsen ne söylerdin?Cesaretlendirir, tavsiyeler verirdin tabi.Seni özledim.Hayatın omuzlarıma yüklediği tüm sıkıntıları seninle paylaşmayı, seni dinlemeyi özledim.Sımsıkı sarılışını ve arkamda dağ gibi durduğunu bildiğim zamanları..
Gitmeni anlayabiliyorum.Bu da beni olgun bir insan yapıyor.Zaman içerisinde farklılaşan ve başka yönlere ayrılan hayatlar.Birbirinden ayrılan anılar.Artık bir araya gelmeyi imkansız kılan gerçeklikler varken birden bire aklıma geliyorsun.Tesadüfen aynı şehirde olabileceğimizi düşünüyorum bazen.Karşılaşabilme ihtimalimizi.Belki yan yana geçerken birbirimize göz kırparız.Böylelikle ne çok şey anlatırdık birbirimize..
Bazen de onca şeye rağmen geri geldiğini düşünmek istiyorum..Yokluğunda neler neler oldu diyebilmeyi..Bir bir anlatırdım sana, sende dinlerdin.Sonra ben dinlerdim ve sana hak verirdim..
Bir yazı masası,biraz kağıt.Birden fazla zamanda ve mekanda dolaşıyor zihnim.Ne çok anı var hatırladığım bu gece..Yazıyorum,yazıyorum.
Bu geceyi çok bekledim ben.Tüm bunları yazabilmeyi..
Aydınlık odanın ortasında bir yazı masası,ve ben olmak istediğim yerdeyim.
Bir gün bir yerlerde karşılaşırsak seninle,hafifçe gülümseyip, gözlerimi kırpacağım.
https://www.youtube.com/watch?v=L00nomEI4Bc
