Kendimi tanıma fırsatım olmamış hayatta bunu kısa bir zaman önce farkettim.Her birimizin zaman zaman büründüğü farklı maskeler vardır ya, işte ben öylesine güçlü, inançlı ve umutlu bürünmüşüm ki rolüme,maskeme onun gerisindeki insanla hiç ilgilenmemişim.Hiç tanımamışım onu,neye üzülür neye kırılır hiç bilmemişim.Hiç sormamışım ne ister hayattan?Nelerden hoşlanır?Korkuları var mıdır?Hayalleri var mıdır onun da ?Renkli balonları sever mi?
Güçlü insan palavralarını bir kenara bırakalım ne dersiniz?Çünkü güçlü insan yok.Güçlü olmaya çalışan insan var.Güçlü insan yok, maskesini bir kenara koyduğu o kısa zaman diliminde kendiyle baş başa kalmaktan korkan insan var.Güçlü insan yok, içerideki o tanımadığı varlık bir kez ipleri ele geçirirse olacaklardan korkan insan var..
Bu noktada benden size birkaç tavsiye gelsin;
.Yaşadığınız olaylar karşısında duygularınızı her insan kadar belli edin.Ağlayın, gülün, neşeli kahkahalar atın, dans edin,kaygılarınızı ve korkularınızı dile getirin.Rol yapmayın, rol yapmak zorunda kaldığınızı hissetmeyin.Hayatın içinden gelen şeyleri eksiksiz yaşayın,Her saniyenizin kıymetini bilin, hayatı yaşayabilenleri yanınızdan ayırmayın.Siz siz olun güçlü insan da olmayın..
Çünkü güçlü insan en zayıf insandır,en çok korkan,en çok kırılandır.Zaafları en çok olandır siz bilmezsiniz..
Ve hayatta yaşanması gereken şeyler varsa yaşayın,ertelemeyin.Üzülecekseniz başta üzülün,kırılacaksanız en başta.. Çünkü sonradan o içinizde biriktirdikleriniz kar topu gibi büyüyerek göğsüzünü sıkıştırır, nefes alamazsınız..Son olarak da, acizlenmeyin..Yaşadığınız sıkıntılar sizi karamsarlığa itmesin.Çünkü her şey bitti denilen noktada, yeniden başlar hayat..
Ve birgün bir yerde karşılaşırsanız benimle, bunları bana da anlatın.
