Çilek

  Bir hikayem var.Nasıl anlatsam, nereden başlasam bilemediğim.

  Engel olamadığım düşüncelerim.Yarım kalmış bir şeyler..

Gitmenle birlikte içimi saran o yeniden kaybetme korkusu bazen hiç olmadık zamanlarda kendini hissettiriyor, ne yapacağımı şaşırıyorum.Nasıl oldu, neden böyle oldu gibi şeyleri hiç düşünmedim inan..Zaten bunları biliyoruz.Ben daha çok içsel bir yolculuğa çıktım bu gidişle.Hayatı sorguladım.Hayatta bazen yollar kesişiyor.Bazı şeyler yaşanıyor ve yollar ayrılıyor..Olması gereken de bu..Ama İşte bak içimde eksik kalmış bir şeyler öyle bir zamanda yakalıyor ki bazen, yanağımdan iki damla yaş süzülerek bu satırları yazıyorum..Bu sessiz kabulleniş mecburiyetten..

  Biraz sonra mantık devreye giriyor, aradan geçen onca zaman, birbirinden ayrılan anılar..Ve hayatlar, sensiz, bensiz onsuz devam eden hayatlar.Bir düzenin içinde yaşayıp gidiyoruz , kim mani olabilir ?

  Bazen de şimdiki hayatını düşünürken yakalıyorum kendimi ve hemen başka bir şey düşünmeye çalışıyorum çünkü zihnimde hep eski hallerin kalsın istiyorum.

Seni özledim.

Onca şeye rağmen, aradan geçen onca yıla rağmen yine eskisi gibi olur muyduk ?

  Yine bana sarılsan sımsıkı, yine beni dinlesen..Kızsan bana, sana hak versem.Sonra sen bir sigara yaksan, (dumanını hafif yukarı üflerdin) ve ben seni dinlesem.Zamanın nasıl geçtiğini anlamasak..

Okuduğumuz kitapları tavsiye etsek birbirimize, Memleket meselelerinden konuşsak.Bunları yapamadık hiç seninle.Hoş daha bir sürü şey yapamadık.Ama dedim ya gitmeni anlayabiliyorum.

Neyse işte bu da böyle gelip geçti, iyiyim şimdi..

Biliyorum, yollar kesişir yollar ayrılır.

Yollar ayrılır.